‹ Back

آنچه درزیر مطالعه می کنید بررسی صندوق های قابل معامله دربورس ETF ازمنظر جهانی است.

صندوق قابل معامله در بورس (ETF )نوعی از صندوق سرمایه گذاری است که محصول قابل معامله در بورس نیز می باشد، یعنی در بورس اوراق بهادار معامله می شود. ETFها دارایی‌های مالی مانند سهام، اوراق قرضه، ارز، بدهی، قراردادهای آتی ویا کالاهایی مانند شمش طلا هستند. بسیاری از ETF ها سطحی از تنوع را در مقایسه با داشتن سهام فردی ارائه می کنند.

یک ETF مالکیت خود را به سهامی تقسیم می کند که در اختیار سهامداران است. بسته به کشور، ساختار قانونی یک ETF می تواند یک شرکت، تراست، شرکت سرمایه گذاری مدیریت باز، یا تراست سرمایه گذاری واحد باشد. سهامداران به طور غیرمستقیم مالک دارایی های صندوق هستند و حق دریافت سهمی از سود، مانند بهره یا سود سهام را دارند و در صورت انحلال صندوق، حق دریافت هرگونه ارزش باقیمانده را خواهند داشت. آنها همچنین گزارش های سالانه را دریافت می کنند. یک ETF عموماً با یک مکانیسم آربیتراژ طراحی شده عمل می‌کند تا معاملات آن را نزدیک به ارزش خالص دارایی‌اش نگه دارد، اگرچه ممکن است انحرافاتی رخ دهد.

بزرگ‌ترین ETFها که به طور غیر فعال شاخص‌های بازار سهام را دنبال می‌کنند، دارای نسبت هزینه‌های سالانه 0.03 درصد از مبلغ سرمایه‌گذاری شده هستند، اگرچه ETFهای تخصصی می‌توانند کارمزد سالانه 1 درصد یا بیشتر از مبلغ سرمایه‌گذاری شده داشته باشند. این کارمزدها از محل سود سهام دریافتی از دارایی های پایه یا از فروش دارایی ها به صادرکننده ETF پرداخت می شود.

در ایالات متحده، 5.4 تریلیون دلار در ETFهای سهام و 1.4 تریلیون دلار در ETFهای با درآمد ثابت سرمایه گذاری شده است. در اروپا، 1.0 تریلیون دلار در ETFهای سهام و 0.4 تریلیون دلار در ETFهای با درآمد ثابت سرمایه گذاری شده است. در آسیا، 0.9 تریلیون دلار در ETFهای سهام و 0.1 تریلیون دلار در ETFهای با درآمد ثابت سرمایه گذاری شده است. در سه ماهه اول سال 2023، تجارت در ETF ها 32 درصد از کل حجم دلاری معاملات بازار سهام در ایالات متحده، 11 درصد از حجم معاملات در اروپا و 13 درصد از حجم معاملات در آسیا را به خود اختصاص داده است.

در ایالات متحده، بزرگترین صادرکنندگان ETF عبارتند از BlackRock iShares با 34 درصد از سهم بازار، Vanguard با 29 درصد از سهم بازار، State Street Global Advisors با 14 درصد سهم بازار، Invesco با 5 درصد سهم بازار، و Charles Schwab با 4 درصد سهم بازار.

ETF ها توسط نهادهای دولتی (مانند SEC و CFTC در ایالات متحده) تنظیم می شوند و تابع قوانین اوراق بهادار هستند (مانند قانون شرکت سرمایه گذاری 1940 و قانون بورس اوراق بهادار در سال 1934 در ایالات متحده).

سرمایه های بسته به عنوان ETF در نظر گرفته نمی شوند. اگرچه آنها صندوق هستند و در بورس معامله می شوند، برخلاف ETF، تعداد سهام منتشر شده را تغییر نمی دهند. اسکناس های مبادله ای ابزارهای بدهی هستند که صندوق های قابل معامله در بورس نیستند.

ETF ها در مقابل صندوق های سرمایه گذاری مشترک

صندوق های ETF از بسیاری جهات شبیه به صندوق های سرمایه گذاری مشترک هستند، با این تفاوت که ETF ها در طول روز در بورس ها از سایر مالکان خرید و فروش می شوند، در حالی که صندوق های سرمایه گذاری مشترک بر اساس قیمت آنها در پایان روز از ناشر خرید و فروش می شوند. ETFها همچنین شفاف‌تر هستند، زیرا دارایی‌های آن‌ها عموماً روزانه به‌صورت آنلاین منتشر می‌شوند و در ایالات متحده نسبت به صندوق‌های مشترک مالیاتی کارآمدتر هستند. برخلاف صندوق‌های سرمایه‌گذاری مشترک، ETF‌ها در بورس اوراق بهادار معامله می‌شوند، می‌توانند به صورت کوتاه فروخته شوند، می‌توانند با استفاده از وجوه قرض‌گرفته شده از کارگزار بورس (حاشیه)خریداری شوند، خرید و فروش با استفاده از سفارشات محدود، با آگاهی خریدار یا فروشنده از قیمت هر سهم انجام می شود.

هزینه ها و هزینه ها

هم صندوق های ETF و هم صندوق های سرمایه گذاری متقابل نسبت هزینه های سالانه ای را دریافت می کنند که از 0.02٪ ارزش سرمایه گذاری تا 1٪ از ارزش سرمایه گذاری متغیر است. صندوق‌های سرمایه‌گذاری مشترک معمولاً کارمزد سالانه بالاتری دارند زیرا دارای هزینه‌های بازاریابی، توزیع و حسابداری بالاتری هستند .

کارگزاران بورس ممکن است ، کارمزدهای متفاوتی را برای خرید و فروش ETF و صندوق های سرمایه گذاری دریافت کنند. علاوه بر این، فروش ETF ها در ایالات متحده مشمول کارمزد معاملاتی است که مبادلات اوراق بهادار ملی باید طبق بخش 31 قانون بورس اوراق بهادار سال 1934 به SEC بپردازند، که از فوریه 2023، 8 دلار به ازای هر 1 میلیون دلار معامله است.

مالیات

در ایالات متحده، ETF ها می توانند از نظر مالیاتی جذاب تر از صندوق های متقابل برای تراکنش های انجام شده در حساب های مشمول مالیات باشند. با این حال، در بریتانیا و آلمان در مقایسه با صندوق های سرمایه گذاری مشترک ، هیچ مزیت مالیاتی برای ETF ها وجود ندارد.

در ایالات متحده، هرگاه یک صندوق سرمایه‌گذاری مشترک به سود سرمایه‌ای دست یابد که با زیان تحقق‌یافته متوازن نباشد (یعنی زمانی که صندوق برای بازخرید سرمایه‌گذار سهام ارزش‌گذاری شده را می‌فروشد)، سهامداران آن که صندوق را در حساب‌های مشمول مالیات نگهداری می‌کنند، باید مالیات بر عایدی سرمایه خود را بپردازند.

با این حال، سرمایه‌گذاران ETF عموماً تنها زمانی متوجه سود سرمایه می‌شوند که سهام خود را برای سود بفروشند.

تجارت

ETF ها را می توان در هر زمانی در طول روز معاملاتی با قیمت های فعلی بازار خرید و فروش کرد، برخلاف صندوق های سرمایه گذاری مشترک که فقط در پایان روز معاملاتی قابل معامله هستند. همچنین برخلاف صندوق‌های سرمایه‌گذاری مشترک، سرمایه‌گذاران می‌توانند همان نوع معاملاتی را که می‌توانند با سهام انجام دهند، مانند سفارش‌های محدود، که به سرمایه‌گذاران اجازه می‌دهد تا نقاط قیمتی را که در آن مایل به معامله هستند، سفارش‌های توقف ضرر، خرید حاشیه، پوشش ریسک، مشخص کنند. استراتژی ها، و حداقل نیاز سرمایه گذاری وجود ندارد. ETF ها را می توان به طور مکرر برای پوشش ریسک یا اجرای استراتژی های سرمایه گذاری زمان بندی بازار معامله کرد، در حالی که بسیاری از صندوق های سرمایه گذاری مشترک محدودیت هایی در معاملات مکرر دارند.

 

 

ETF ها را می توان از طریق هر کارگزار سهام معامله کرد. برخی از کارگزاران سهام اجازه سرمایه‌گذاری‌های تکرارشونده خودکار یا معامله سهام کسری ETF را نمی‌دهند، در حالی که اینها توسط همه صادرکنندگان صندوق‌های سرمایه‌گذاری مجاز است.

محبوب‌ترین ETFها مانند آنهایی که S&P 500 را دنبال می‌کنند، ده‌ها میلیون سهم در روز معامله می‌کنند و نقدینگی بازار بالایی دارند، در حالی که بسیاری از ETF‌ها هستند که اغلب معامله نمی‌شوند، و بنابراین ممکن است در مقایسه با ETF‌های نقدشونده‌تر، فروش آنها دشوار باشد. فعال‌ترین ETFها بسیار نقد شونده هستند، با حجم معاملات منظم بالا و اسپردهای پیشنهادی خرید و فروش محدود (اسپرد،شکاف بین قیمت‌های خریدار و فروشنده است)، و بنابراین قیمت در طول روز در نوسان است. این برخلاف صندوق‌های سرمایه‌گذاری است که در آن همه خریدها یا فروش‌ها در یک روز معین با همان قیمت در پایان روز معاملاتی انجام می‌شوند.

شفافیت

رگولاتورها ناشران را ملزم می کنند که ترکیب پورتفولیوهای خود را به صورت روزانه یا هر سه ماه در مورد ETF های غیرشفاف فعال در وب سایت های خود منتشر کنند.

ETF ها به طور مداوم در طول روز معاملاتی قیمت گذاری می شوند و بنابراین شفافیت قیمت دارند.

دسته بندی ETF ها

ETF های شاخص

ETF های شاخص - اکثر صندوق های ETF صندوق های شاخص هستند: به این معنا که آنها عملکرد یک شاخص را به طور کلی با نگه داشتن اوراق بهادار به همان نسبت یک شاخص خاص بازار سهام، شاخص بازار اوراق قرضه یا سایر شاخص های اقتصادی دنبال می کنند. نمونه‌هایی از ETFهای شاخص بزرگ عبارتند از ETF کل بازار سهام پیشتاز (NYSE Arca: VTI)، که شاخص کل بازار CRSP ایالات متحده را ردیابی می‌کند، ETFهایی که S&P 500 را دنبال می‌کنند، که توسط The Vanguard Group (VOO)، iShares (IVV) منتشر می‌شوند. و State Street Corporation (SPY)، ETFهایی که شاخص NASDAQ-100 (Nasdaq: QQQ) را ردیابی می کنند، و iShares Russell 2000 ETF (IWM)، که شاخص راسل 2000 را دنبال می کند، کاملاً متشکل از شرکت هایی با ارزش بازار کوچک است. سایر صندوق‌ها شاخص‌های یک کشور خاص را دنبال می‌کنند یا فقط شامل شرکت‌هایی می‌شوند که در ایالات متحده مستقر نیستند. به عنوان مثال، ETF شاخص سهام بین‌المللی کل پیشتاز (VXUS )شاخص بازار سرمایه‌گذاری MSCI در تمام کشورهای جهان سابق ایالات متحده آمریکا، شاخص ETF MSCI EAFE (EFA) شاخص MSCI EAFE و iShares MSCI ETF بازارهای نوظهور(EEM )را دنبال می‌کند. شاخص بازارهای نوظهور MSCI را دنبال می کند. برخی از ETF ها نوع خاصی از شرکت را دنبال می کنند، مانند iShares Russell 1000 Growth ETF (IWF)، که سهام "رشد" را در شاخص راسل 1000 دنبال می کند. شرکت State Street ETFهایی صادر کرده است که اجزای S&P 500 را در هر صنعت ردیابی می کند: برای مثال، صندوق فناوری انتخاب بخش SPDR (XLK) اجزای S&P 500 را که در صنعت فناوری هستند و صندوق انتخاب بخش مالی SPDR ردیابی می کند. ، که اجزای S&P 500 را که در صنعت مالی هستند ردیابی می کند. iShares Select Dividend ETF شاخصی از سهام پرداخت کننده سود بالا را تکرار می کند..سایر شاخص‌هایی که ETFها بر اساس آن‌ها هستند، بر حوزه‌های خاص مانند انرژی پایدار یا حاکمیت محیطی، اجتماعی و شرکتی تمرکز دارند. بیشتر ETFهای شاخص 100% دارایی خود را به طور متناسب در اوراق بهادار زیر یک شاخص ،سرمایه گذاری می کنند، روشی از سرمایه گذاری که به آن تکرار می گویند. برخی از ETFهای شاخص، مانند صندوق شاخص کل بورس اوراق بهادار پیشتاز، که عملکرد هزاران اوراق بهادار پایه را ردیابی می کند، از نمونه گیری نماینده استفاده می کنند، 80 تا 95 درصد دارایی های خود را در اوراق بهادار یک شاخص پایه سرمایه گذاری می کنند و 5 درصد باقیمانده را در آن سرمایه گذاری می کنند. 20٪ از دارایی های آنها در سایر دارایی ها، مانند قراردادهای آتی، اختیار معامله و سوآپ، و اوراق بهاداری که در شاخص پایه نیستند، که مشاور صندوق معتقد است به ETF برای دستیابی به هدف سرمایه گذاری خود کمک می کند،سرمایه گذاری می کنند.

فاکتور ETF صندوق های شاخصی هستند که از enhanc استفاده می کنند.

نمایه سازی ed، که ترکیبی از مدیریت فعال با مدیریت غیرفعال در تلاش برای شکست دادن بازده یک شاخص است. ETFهای فاکتور تمایل به نسبت هزینه و نوسان کمی بالاتر از ETFهای شاخص کاملاً غیرفعال دارند.

ETF های مصنوعی که در اروپا رایج هستند اما در ایالات متحده نادر هستند، نوعی از ETF شاخص هستند که مالک اوراق بهادار نیستند، اما شاخص ها را با استفاده از مشتقات و مبادلات ردیابی می کند. آنها به دلیل عدم شفافیت در محصولات و افزایش پیچیدگی نگرانی را ایجاد کرده اند. تضاد منافع؛ و عدم انطباق با مقررات. یک ETF مصنوعی دارای ریسک طرف مقابل است، زیرا طرف مقابل به طور قراردادی موظف است بازده شاخص را مطابقت دهد. این معامله با وثیقه ارسال شده توسط طرف مقابل سوآپ تنظیم شده است، که احتمالاً می تواند کیفیت مشکوکی داشته باشد. این نوع تنظیم‌ها تحت دستورالعمل‌های اروپایی، دستورالعمل تعهدات سرمایه‌گذاری جمعی در اوراق بهادار قابل انتقال 2009 (UCITS )مجاز نیستند. در جایی که ETF در اعطای وام اوراق بهادار یا مبادله بازده کل شرکت می کند، ریسک طرف مقابل نیز وجود دارد. تفاوت بین عملکرد صندوق شاخص و خود شاخص، خطای ردیابی نامیده می شود. این تفاوت معمولاً منفی است، مگر در زمان سقوط ناگهانی و سایر دوره‌های آشفتگی شدید بازار، برای صندوق‌های شاخصی که از تکثیر کامل استفاده نمی‌کنند، و برای شاخص‌هایی که شامل دارایی‌های غیر نقدشونده مانند بدهی با بازده بالا هستند.

ETFهای مدیریت شده فعال

ETFهای مدیریت شده فعال شامل مدیریت فعال هستند که به موجب آن مدیر به جای تکرار عملکرد یک شاخص بازار سهام، یک استراتژی معاملاتی خاص را اجرا می کند. اوراق بهادار نگهداری شده توسط این صندوق ها به صورت روزانه یا هر سه ماهه در موارد ETFهای غیر شفاف فعال در وب سایت آنها قرار می گیرد. ETFها ممکن است در معرض خطر افرادی قرار بگیرند که ممکن است در حال اجرا باشند، زیرا گزارش‌های پورتفولیو می‌توانند استراتژی معاملاتی مدیر را آشکار کنند. برخی از ETFهای سهام با مدیریت فعال این مشکل را تنها با معامله هفتگی یا ماهانه برطرف می کنند. بزرگترین ETFهای مدیریت شده فعال عبارتند از: JPMorgan Equity Premium Income ETF (NYSE: JEPI) که 0.35% کارمزد سالانه دریافت می کند، JPMorgan Ultra-Short Income ETF (NYSE: JPST)، که 0.18% کارمزد سالانه دریافت می کند، و Pimco Enhanced. ETF کوتاه مدتNYSE: MINT))، که 0.36٪ کارمزد سالانه را دریافت می کند.

ETF های موضوعی

ETFهای موضوعی، ETFهایی هستند، شامل ETFهای شاخص و ETFهای مدیریت شده فعال، که بر موضوعی مانند فناوری های مخرب، تغییرات آب و هوا، تغییر رفتار مصرف کننده، رایانش ابری، روباتیک، وسایل نقلیه الکتریکی، اقتصاد گیگ، تجارت الکترونیک یا انرژی پاک تمرکز می کنند.

ETFهای اوراق قرضه

ETFهای اوراق قرضه صندوق‌هایی هستند که در بورس معامله می‌شوند که در اوراق قرضه سرمایه‌گذاری می‌کنند. ETFهای اوراق قرضه عموماً نقدینگی بازار بسیار بیشتری نسبت به اوراق قرضه جداگانه دارند.

ETF های کالا

ETFهای کالا در کالاهایی مانند فلزات گرانبها، محصولات کشاورزی یا هیدروکربن‌هایی مانند نفت سرمایه‌گذاری می‌کنند و تابع مقررات متفاوتی نسبت به ETFهایی هستند که دارای اوراق بهادار هستند. ETF های کالا به طور کلی به عنوان تراست های اعطاکننده قابل معامله در بورس ساختار یافته اند که به طور مستقیم به یک سبد، سهام ثابت می دهد. SPDR Gold Shares، یک صندوق قابل معامله در بورس طلا، یک تراست اعطاکننده است و هر سهم نشان دهنده مالکیت یک دهم اونس طلا است. اکثر ETFهای کالا مالک کالای فیزیکی هستند. سهام طلای SPDR (NYSE Arca: GLD) بیش از 40 میلیون اونس طلا به صورت امانی دارد،  iShares Silver Trust (NYSE Arca: SLV) دارای 18000 تن نقره،  سهام استاندارد فیزیکی پالادیوم آبردین (NYSE Arca: PALL ) تقریباً 200000 اونس پالادیوم دارد، و Aberdeen Standard Physical Platinum Shares ETF (NYSE Arca: PPLT) بیش از 1.1 میلیون اونس پلاتین را در اختیار دارد. با این حال، بسیاری از ETFها مانند صندوق نفت ایالات متحده توسط صندوق‌های کالای ایالات متحده ((NYSE Arca: USO فقط دارای قراردادهای آتی هستند،که ممکن است نتایج کاملاً متفاوتی از مالکیت کالا ایجاد کند. در این موارد، صندوق ها به سادگی ماه تحویل قراردادها را ماه به ماه جلو می برند. این امر کالا را در معرض خطر قرار می‌دهد، اما سرمایه‌گذار را در معرض خطراتی قرار می‌دهد که در قیمت‌های مختلف در امتداد ساختار اصطلاحی، مانند هزینه‌های بالا برای فروش، وجود دارد. آنها همچنین می توانند شاخص های کالاهای ردیابی صندوق های سرمایه گذاری باشند.

ETF ارز

ETF های ارزی به سرمایه گذاران این امکان را می دهد که در هر ارز اصلی یا سبدی از ارزها سرمایه گذاری بلندمدت یا کوتاهی کنند. آنها توسط Invesco و Deutsche Bank در میان دیگران صادر می شوند. سرمایه‌گذاران می‌توانند با دریافت نرخ‌های بهره نهادی محلی و بازدهی وثیقه، از تغییر نرخ ارز خارجی سود ببرند.

ETF های اهرمی

ETFهای اهرمی (LETF )و ETFهای معکوس، از سرمایه گذاری در مشتقات برای جستجوی بازده روزانه استفاده می کنند که مطابق با مضرب یا معکوس (برعکس) عملکرد روزانه یک شاخص است. برای مثال، Direxion ETFهای اهرمی و صندوق‌های قابل معامله در مبادلات معکوس را ارائه می‌کند که تلاش می‌کنند 3 برابر نتیجه روزانه سرمایه‌گذاری در (NYSE Arca: SPXL) یا کوتاه کردن (NYSE Arca: SPXS) S&P 500 )را به دست آورند. برای رسیدن به اینها در نتیجه، ناشران از تکنیک‌های مهندسی مالی مختلف، از جمله معاوضه سهام، اوراق مشتقه، قراردادهای آتی، و تعادل مجدد و فهرست‌سازی مجدد استفاده می‌کنند.تعادل مجدد و نمایه سازی مجدد ETF های اهرمی ممکن است هزینه های قابل توجهی در زمانی که بازارها نوسان دارند، داشته باشد. ETF های اهرمی به طور موثری باعث افزایش قرار گرفتن در معرض قبل از یک جلسه بازنده و کاهش قرار گرفتن در معرض قبل از یک جلسه برنده می شوند.به این حالت کشش نوسانات یا مالیات بر نوسانات گفته می شود. مشکل تعادل مجدد این است که مدیر صندوق متحمل ضررهای معاملاتی می شود زیرا باید هنگام بالا رفتن شاخص خرید کند و زمانی که شاخص کاهش می یابد بفروشد تا نسبت اهرمی ثابت را حفظ کند. اهرم دارای ماهیت دوگانه است، زیرا پتانسیل آن را دارد که منجر به سود قابل توجهی شود، اما خطر زیان قابل توجهی را نیز به همراه دارد.

ETF ارزهای دیجیتال

 

ETF ارزهای دیجیتال در ارزهای رمزنگاری شده مانند بیت کوین، اتریوم یا سبدی از ارزهای دیجیتال مختلف سرمایه گذاری می کنند. دو نوع ETF کریپتو وجود دارد. ETF‌های رمزنگاری نقطه‌ای مستقیماً روی ارزهای دیجیتال سرمایه‌گذاری می‌کنند، قیمت‌های لحظه‌ای آن‌ها را ردیابی می‌کنند و قیمت سهام آن‌ها با قیمت ارزهای دیجیتالی که در اختیار دارند، نوسان می‌کند. از سوی دیگر، ETF های ارز دیجیتال مبتنی بر آینده به سهامی اطلاق می شود که مستقیماً در ارزهای دیجیتال سرمایه گذاری نمی کنند، بلکه در قراردادهای آتی کریپتو سرمایه گذاری می کنند. این قراردادها توافقاتی برای خرید یا فروش ارزهای دیجیتال با قیمت از پیش تعیین شده در آینده هستند. در نتیجه، قیمت سهام و روند نوسان قیمت صندوق‌ها در این دو نوع ممکن است متفاوت باشد، حتی اگر آنها دارای ارزهای دیجیتال و مقادیر یکسانی باشند.

مکانیسم آربیتراژ

سهام ETF زمانی ایجاد و بازخرید می‌شود که دلال‌های بزرگی به نام شرکت‌کنندگان مجاز (AP )به‌عنوان بازارساز عمل کنند و سهام ETF را مستقیماً از ناشر ETF در بلوک‌های بزرگ، معمولاً 50000 سهم، که واحدهای ایجاد نامیده می‌شوند، خریداری و بازخرید کنند. خریدها و بازخریدهای واحدهای ایجاد شده عموماً به صورت نوع است، با مشارکت یا دریافت اوراق بهادار از همان نوع و نسبت توسط ETF   . فهرست دارایی های ETF به صورت آنلاین منتشر می شود.

توانایی خرید و بازخرید واحدهای ایجاد، یک مکانیسم آربیتراژ به ETFها می دهد تا انحراف بالقوه بین قیمت بازار و ارزش خالص دارایی سهام ETF را به حداقل برساند. AP ها نقدینگی بازار را برای سهام ETF فراهم می کنند و کمک می کنند تا اطمینان حاصل شود که قیمت بازار روزانه آنها به ارزش خالص دارایی دارایی های اساسی نزدیک است.سایر سرمایه گذاران، مانند افرادی که از یک کارگزار خرده فروشی استفاده می کنند، سهام ETF را در بازار ثانویه معامله می کنند.

اگر تقاضای سرمایه‌گذار قوی برای یک ETF وجود داشته باشد، قیمت سهام آن به‌طور موقت از ارزش خالص دارایی‌های هر سهم بالاتر می‌رود و به آربیتراژگران انگیزه می‌دهد تا واحدهای ایجاد اضافی را از ناشر ETF خریداری کنند و سهام جزء ETF را در بازار آزاد بفروشند. عرضه اضافی سهام ETF قیمت بازار هر سهم را کاهش می دهد و به طور کلی حق بیمه بیش از ارزش خالص دارایی را حذف می کند. فرآیند مشابهی زمانی اعمال می‌شود که تقاضای ضعیفی برای یک ETF وجود داشته باشد: سهام آن با تخفیف از ارزش خالص دارایی‌شان معامله می‌شود.

هنگامی که سهام جدیدی از یک ETF به دلیل افزایش تقاضا ایجاد می شود، به آن "ورودی های ETF" گفته می شود. هنگامی که سهام ETF به اوراق بهادار جزء تبدیل می شود، این به عنوان "خروجی ETF" نامیده می شود.

ETFها به کارایی مکانیزم آربیتراژ وابسته هستند تا قیمت سهام آنها ارزش خالص دارایی را دنبال کند.

تاریخچه

ETF ها در سال 1989 با سهام مشارکت شاخص (IPS)، یک پروکسی S&P 500 که در بورس اوراق بهادار آمریکا و بورس اوراق بهادار فیلادلفیا معامله می شد، شکل گرفتند. این محصول پس از شکایت از سوی بورس کالای شیکاگو در توقف فروش در ایالات متحده موفق شد. استدلال علیه رویکرد IPS این بود که شبیه یک قرارداد آتی بود، زیرا سرمایه‌گذاری‌ها به جای نگهداری سهام واقعی، یک شاخص داشتند.

در سال 1990، محصول مشابهی به نام سهام مشارکت شاخص تورنتو، که شاخص های TSE 35 و بعداً TSE 100 را دنبال می کرد، در سال 1990 در بورس اوراق بهادار تورنتو TSE) )شروع به معامله کرد. محبوبیت این محصولات باعث شد تا بورس اوراق بهادار آمریکا تلاش کند. چیزی را توسعه دهید که مقررات کمیسیون بورس و اوراق بهادار ایالات متحده را برآورده کند.

ناتان ماست و استیون بلوم، به سرپرستی ایورز رایلی، و با کمک کاتلین موریارتی،  رسیدهای سپرده گذاری استاندارد و پور (NYSE Arca: SPY)را طراحی و توسعه دادند که در ژانویه 1993 معرفی شدند. این صندوق که با نام SPDR یا "عنکبوت" شناخته می شود، به بزرگترین ETF در جهان تبدیل شد.

این یک موضوع رایج در مطبوعات مالی است که ETF ها رشد سریعی دارند. این صندوق‌های پرطرفدار، با دارایی‌هایشان از سال 1995 (از سال 2001) هر سال بیش از دو برابر می‌شود، به گرمی مورد استقبال اکثر حامیان صندوق‌های شاخص کم‌هزینه قرار گرفته‌اند. پیشتاز مدافع اصلی صندوق‌های شاخص است.

Barclays، در ارتباط با MSCI و یا شرکت Funds Distribut،

 در سال 1996 با سهام معیار جهانی سهام (WEBS )وارد بازار شد که به سهام صندوق شاخص MSCI iShares تبدیل شد. WEBS در ابتدا 17 شاخص کشوری MSCI را که توسط ارائه‌دهنده شاخص صندوق‌ها، مورگان استنلی مدیریت می‌شد، ردیابی کرد. WEBS به ویژه نوآورانه بود زیرا به سرمایه گذاران معمولی دسترسی آسان به بازارهای خارجی را می داد. در حالی که SPDR ها به عنوان تراست های سرمایه گذاری واحد سازماندهی شدند، WEBS به عنوان یک صندوق متقابل، اولین در نوع خود راه اندازی شد.

در سال 1998، State Street Global Advisors "Sector Spiders" را معرفی کردند، ETFهای جداگانه برای هر یک از بخش های S&P 500   .همچنین در سال 1998، "الماس داو" ((NYSE Arca: DIA معرفی شد که میانگین صنعتی داو جونز را دنبال می کرد. در سال 1999، "مکعب" تاثیرگذار با هدف تکرار حرکت قیمت NASDAQ-100 - در ابتدا QQQQ اما بعداً Nasdaq: QQQ راه اندازی شد.

خط iShares در اوایل سال 2000 راه‌اندازی شد. در سال 2005، 44 درصد سهم بازار از دارایی‌های ETF راتحت مدیریت داشت. Barclays Global Investors در سال 2009 به BlackRock فروخته شد.

 

در سال 2001، گروه پیشتاز با راه‌اندازی ETF بازار سهام ونگارد توتال (NYSE Arca: VTI )وارد بازار شد، که مالک همه سهام‌های قابل معامله عمومی در ایالات متحده است. برخی از ETF های ونگارد یک طبقه سهام از یک صندوق مشترک موجود هستند.

iShares اولین وجوه اوراق قرضه را در جولای 2002 منتشر کرد: iShares IBoxx $ Invest Grade Corp Bond Fund (NYSE Arca: LQD)، که دارای اوراق قرضه شرکتی است، و یک صندوق TIPSدر سال 2007، iShares یک ETF را معرفی کرد که دارای بدهی های با بازده بالا بود و یک ETF که مالک اوراق قرضه شهرداری بود و مشاوران State Street Global Advisors و The Vanguard Group نیز ETFs اوراق قرضه منتشر کردند.

 

در دسامبر 2000،Rydex در حال حاضر (Invesco) اولین ارز ETF را راه اندازی کرد، Euro Currency Trust (NYSE Arca: FXE)، که ارزش یورو را ردیابی می کرد. در سال 2007، دویچه بانک db x-trackers ETF شاخص بازده کل EONIA را در فرانکفورت راه اندازی کرد و یورو را ردیابی کرد. در سال 2008، ETF بازار پول استرلینگ (LSE: XGBP) )و ETF بازار پول دلار آمریکا (LSE: XUSD) را در لندن راه اندازی کرد. در نوامبر 2009، ETF Securities بزرگ‌ترین پلتفرم FX جهان را راه‌اندازی کرد که شاخص MSFXSM را ردیابی می‌کند که 18 دلار بلند یا کوتاه ETC در مقابل ارزهای تک G10 را پوشش می‌دهد.

اولین ETF اهرمی توسط ProShares در سال 2006 صادر شد.

در سال 2008، SEC اجازه ایجاد ETF هایی را داد که از استراتژی های مدیریت فعال استفاده می کنند. Bear Stearns اولین ETF با مدیریت فعال را راه‌اندازی کرد، ETF بازده فعلی (NYSE Arca: YYY)، که در ۲۵ مارس ۲۰۰۸ معاملات را در بورس اوراق بهادار آمریکا آغاز کرد.

در دسامبر 2014، دارایی های تحت مدیریت ETF های ایالات متحده به 2 تریلیون دلار رسید. تا نوامبر 2019، دارایی های تحت مدیریت ETF های ایالات متحده به 4 تریلیون دلار رسید. دارایی های تحت مدیریت ETF های ایالات متحده تا ژانویه 2021 به 5.5 تریلیون دلار افزایش یافت.

در آگوست 2023، یک هیئت متشکل ازسه قاضی دادگاه ایالات متحده برای دادگاه استیناف ناحیه کلمبیا در واشنگتن، تصمیم SEC مبنی بر رد مجوز Grayscale Investments برای راه اندازی ETF متمرکز بر بیت کوین را رد کرد. تصمیم دادگاه مسیر را برای اولین صندوق قابل معامله در مبادلات بیت کوین در ایالات متحده بازکرد.

در اکتبر 2023، ProShares، VanEck و Bitwise Asset Management اولین ETF های مرتبط با ارزش اتریوم را راه اندازی کردند.

اوایل همان سال. در ماه ژوئن، شرکت مدیریت دارایی بلک راک درخواستی را به کمیسیون بورس و اوراق بهادار ایالات متحده (SEC )برای راه اندازی اولین ETF بیت کوین با کوین بیس به عنوان متولی ارزهای دیجیتال ارائه کرد. در ژانویه 2024، SEC ایجاد و تجارت یازده ETF بیت کوین نقطه ای را تصویب کرد. تا می 2024، ETF بلک راک 10 میلیارد دلار دارایی جمع کرده بود. همچنین مشخص شد که صادرکنندگان ETF به عنوان بخشی از دارایی‌های بیت‌کوین خود، مالکیت NFT و سایر توکن‌ها – معروف به «گرد و غبار» را در اختیار گرفته‌اند. گفته می شود که بلک راک به تنهایی 20000 دلار توکن غیر بیت کوینی دارد. با این حال، شرکت‌ها نمی‌توانستند چنین گرد و غباری را بفروشند یا از آن عبور کنند، زیرا این امر می‌تواند وضعیت قانونی یک ETF را به خطر بیندازد و سرمایه‌گذاران را مجبور به ثبت اسناد مالیاتی پیچیده کند. سیاست بلک راک این بود که دارایی‌های مجازی غیرمنتظره را در کیف پول جداگانه‌ای نگهداری کند، جایی که می‌توانستند برای همیشه باقی بمانند یا به خیریه اهدا شوند.

در نوامبر 2023، BlackRock و Fidelity درخواست‌هایی را برای راه‌اندازی اولین ETFs اتریوم به SEC ارسال کردند. اینها در ماه مه بعد مجاز شدند، اگرچه SEC این شرط را تعیین کرد که وجوه اجازه دریافت پاداش روی سکه‌های خود را از فرآیند اثبات سهام ندارند. با این حال، شرط بندی نکردن توکن ها به این معنی است که وجوه حدود 3٪ از بازدهی بالقوه در سال را از دست می دهند. طبق گزارش فایننشال تایمز، خرید 1000 اتر در ابتدای سال 2023 (با هزینه 1.2 میلیون دلار) به سود 217000 دلاری از سهامداری منجر می شود، بنابراین صندوقی با اتر به ارزش 10 میلیارد دلار پاداش‌های میلیون‌ها دلاری را از دست می‌دهد. این ممکن است منجر به این شود که صادرکنندگان صندوق برای جبران خسارت، کارمزدهای بیشتری را از مشتریان دریافت کنند.

تاریخچه ETF های طلا

اولین محصول قابل معامله در بورس طلا، صندوق مرکزی کانادا بود، یک صندوق سرمایه گذاری بسته که در سال 1961 تأسیس شد. این شرکت اساسنامه خود را در سال 1983 اصلاح کرد تا محصولی را برای سرمایه گذاران ارائه کند.

یا مالکیت شمش طلا و نقره. از سال 1966 در بورس اوراق بهادار تورنتو و از سال 1986 در بورس اوراق بهادار آمریکا فهرست شده است.

ایده ETF طلا برای اولین بار توسط بنچمارک مدیریت دارایی Private Ltd در هند مطرح شد، که پیشنهادی را به هیئت بورس و اوراق بهادار هند در ماه مه 2002 ارائه کرد. در مارس 2007 پس از تأخیر در اخذ تأییدیه نظارتی. اولین صندوق قابل معامله در بورس طلا Gold Bullion Securities بود که در ASX در سال 2003 راه اندازی شد و اولین صندوق قابل معامله در بورس نقره iShares Silver Trust بود که در NYSE در سال 2006 راه اندازی شد. SPDR Gold Shares، یک ETF کالا، در 10 مورد برتر قرار دارد. بزرگترین ETF ها بر اساس دارایی های تحت مدیریت است.

تاثیر بر ثبات قیمت

خرید و فروش کالاها توسط ETFها می تواند به طور قابل توجهی بر قیمت چنین کالاهایی تأثیر بگذارد.

به گفته صندوق بین‌المللی پول، «برخی از فعالان بازار معتقدند محبوبیت فزاینده صندوق‌های قابل معامله در بورس ((ETF ممکن است به افزایش قیمت سهام در برخی از اقتصادهای نوظهور کمک کرده باشد و هشدار می‌دهند که اهرم‌های تعبیه‌شده در ETF‌ها می‌تواند خطرات ثبات مالی را در صورت وجود قیمت‌های سهام ایجاد کند. برای مدت طولانی کاهش یابد.»

از ETFها می توان برای دستکاری قیمت های بازار استفاده کرد، مانند همراه با فروش کوتاه که به بازار نزولی ایالات متحده در سال های 2007-2009 کمک کرد.

مقررات جدید برای وادار کردن ETFها به مدیریت استرس های سیستمیک پس از سقوط ناگهانی در سال 2010، زمانی که قیمت ETF ها و سایر سهام و گزینه ها نوسان شد، با بازارهای معاملاتی افزایش یافت و قیمت پیشنهادات به اندازه یک پنی در هر سهم کاهش یافت، وضع شد در آنچه که تحقیقات کمیسیون معاملات آتی کالا (CFTC )به عنوان یکی از آشفته ترین دوره ها در تاریخ بازارهای مالی توصیف کرد.

این مقررات برای محافظت از سرمایه‌گذاران در سقوط ناگهانی در 24 اوت 2015، ناکافی بود، «زمانی که به نظر می‌رسید قیمت بسیاری از ETF‌ها از ارزش اصلی آن‌ها تفاوتی ندارد». "در نتیجه ETFها تحت نظارت حتی بیشتر از سوی تنظیم‌کننده‌ها و سرمایه‌گذاران قرار گرفتند." تحلیلگران Morningstar, Inc. در دسامبر 2015 ادعا کردند که "ETFها یک "فناوری عصر دیجیتال" هستند که توسط "قانون دوران رکود" اداره می‌شوند.

درک و پذیرش ETF در بازار اروپا

اولین ETF اروپا در سال 2000 وارد بازار شد و از آن زمان بازار ETF اروپا رشد فوق العاده ای داشته است. در پایان مارس 2019، دارایی تحت مدیریت در صنعت اروپا به 760 میلیارد یورو رسید، در حالی که در پایان سال 2008 مبلغ 100 میلیارد یورو بود. سهم بازار ETF ها در سال های اخیر به میزان قابل توجهی افزایش یافته است. در پایان مارس 2019، ETF ها 8.6٪ از کل AUM در صندوق های سرمایه گذاری در اروپا را تشکیل می دادند، در حالی که پنج سال قبل از آن 5.5٪ بودند.

استفاده از ETF ها نیز در طول زمان تکامل یافته است، همانطور که مشاهدات منظم رویه های متخصصان سرمایه گذاری در اروپا نشان می دهد. بررسی‌های EDHEC نشان می‌دهد که پذیرش ETF در طول سال‌ها افزایش یافته است، به‌ویژه برای کلاس‌های دارایی سنتی. در حالی که ETF ها اکنون در طیف گسترده ای از طبقات دارایی استفاده می شوند، در سال 2019، استفاده اصلی در حال حاضر در حوزه سهام و بخش ها به ترتیب برای 91٪ (45٪ در سال 2006) و 83٪ از پاسخ دهندگان به نظرسنجی است. . این احتمالاً به محبوبیت نمایه‌سازی در این طبقات دارایی و همچنین با این واقعیت مرتبط است که شاخص‌های سهام و شاخص‌های بخش مبتنی بر ابزارهای بسیار نقدشونده هستند، که ایجاد ETF در چنین اوراق بهادار اساسی را ساده می‌کند. سایر طبقات دارایی که سهم بزرگی از سرمایه گذاران با استفاده از ETF ها اعلام می کنند، کالاها و اوراق قرضه شرکتی (68٪ برای هر دو، به ترتیب با 6٪ و 15٪ در سال 2006 مقایسه می شود)، سرمایه گذاری هوشمند با عامل بتا، و اوراق قرضه دولتی است. (66 درصد برای هر دو، در مقایسه با 13 درصد برای اوراق قرضه دولتی در سال 2006). سرمایه گذاران میزان رضایت بالایی از ETF ها، به ویژه برای کلاس های دارایی سنتی دارند. در سال 2019، رضایت 95 درصدی را هم برای سهام و هم دارایی های اوراق قرضه دولتی مشاهده کردیم.

نقش ETF ها در فرآیند تخصیص دارایی

در طول سال‌ها، نتایج نظرسنجی EDHEC به طور مداوم نشان داده است که ETFها به عنوان بخشی از یک رویکرد سرمایه‌گذاری واقعاً غیرفعال، عمدتاً برای سرمایه‌گذاری بلندمدت خرید و نگهداری به جای تخصیص تاکتیکی، استفاده می‌شوند. با این حال، طی سه سال گذشته، این دو رویکرد به تدریج متعادل‌تر شده‌اند و در سال 2019، متخصصان سرمایه‌گذاری اروپایی اعلام کردند که استفاده آنها از ETF برای تخصیص تاکتیکی (53٪)در واقع بیشتر از موقعیت‌های بلندمدت است (51٪). (آماربدرستی داده نشده-مترجم)

ETF ها، که در ابتدا شاخص های گسترده بازار را تکرار می کردند، اکنون در طیف گسترده ای از طبقات دارایی و بسیاری از زیربخش های بازار (بخش ها، سبک ها و غیره) در دسترس هستند. اگر در سال 2019، 73 درصد از کاربران، تمرکز اصلی ETFها را به دست آورد، 52 درصد از پاسخ دهندگان از ETFها برای به دست آوردن قرار گرفتن در زیربخش خاصی استفاده خواهند کرد. تنوع ETF ها امکان استفاده از ETF ها را برای تخصیص تاکتیکی افزایش می دهد. سرمایه‌گذاران می‌توانند به راحتی میزان قرار گرفتن پرتفوی خود را در یک سبک خاص، یادریک بخش خاص، افزایش یا کاهش دهند.

، یا با هزینه کمتر ETFها ی فاکتور بگیرند. هر چه بازارها بی ثبات تر باشند، استفاده از ابزارهای کم هزینه برای تخصیص تاکتیکی جالب تر است، به ویژه از آنجایی که هزینه برای 88 درصد از پاسخ دهندگان، معیار اصلی انتخاب یک ارائه دهنده ETF است.

انتظارات برای تحولات آینده ETF در اروپا

بر اساس پاسخ های نظرسنجی EDHEC 2019، علیرغم نرخ بالای پذیرش فعلی ETF و بلوغ بالای این بازار، درصد بالایی از سرمایه گذاران (46٪) همچنان قصد دارند در آینده استفاده خود از ETF ها را افزایش دهند. سرمایه گذاران در حال برنامه ریزی برای افزایش تخصیص ETF خود برای جایگزینی مدیران فعال هستند (71٪ از پاسخ دهندگان در سال 2019)، اما آنها همچنین به دنبال جایگزینی سایر محصولات سرمایه گذاری غیرفعال از طریق ETF هستند (42٪ از پاسخ دهندگان در سال 2019). کاهش هزینه ها انگیزه اصلی افزایش استفاده از ETF برای 74 درصد سرمایه گذاران است. سرمایه گذاران به ویژه خواستار توسعه بیشتر محصولات ETF در زمینه های سرمایه گذاری اخلاقی، مسئولیت پذیری اجتماعی، و سهام بتا هوشمند و شاخص های عاملی هستند. در سال 2018، ETFهای ESG از رشد 50 درصدی برخوردار شدند و با عرضه 36 محصول جدید به 9.95 میلیارد یورو رسیدند، در مقایسه با تنها 15 محصول در سال 2017. با این حال، 31 درصد از پاسخ دهندگان نظرسنجی EDHEC 2019 همچنان به محصولات ETF اضافی بر اساس سرمایه گذاری پایدار نیاز دارند، که به نظر می رسد نگرانی اصلی آنها باشد.

سرمایه گذاران همچنین خواستار ETF های مربوط به اشکال پیشرفته شاخص های سهام هستند، یعنی آنهایی که مبتنی بر شاخص های چند عاملی و بتای هوشمند هستند (به ترتیب 30% و 28% از پاسخ دهندگان) و 45% از پاسخ دهندگان مایلند تحولات بیشتری را در حداقل مشاهده کنند. یک دسته مربوط به شاخص‌های ویژه یا عاملی بتای هوشمند (شاخص‌های بتای هوشمند، شاخص‌های تک عاملی و شاخص‌های چند عاملی). مطابق با تمایل به استفاده از ETF ها برای مواجهه غیرفعال با شاخص های گسترده بازار، تنها 19٪ از پاسخ دهندگان علاقه ای به توسعه آینده ETF های سهام با مدیریت فعال نشان می دهند.

همانطورکه درابتدای این مقاله گفته شداین مطالعه ETF ازمنظرجهانی است .برای مطالعه ETF درایران

ببینید:

صندوق قابل معامله ETF