سه اقتصاددان که در حوزه «رشد اقتصادی مبتنی بر نوآوری» فعالیت می‌کنند، جایزه یادبود نوبل علوم اقتصادی امسال را از آن خود کردند.

نیمی از جایزه ۱۱ میلیون کرونی سوئد (حدود 128میلیارد تومان) به جوئل موکیر، مورخ اقتصادی متولد هلند در دانشگاه نورث وسترن، اهدا شد.

نیم دیگر به طور مشترک به فیلیپ آگیون، اقتصاددان فرانسوی در کالج دو فرانس و INSEAD، و پیتر هاویت، اقتصاددان کانادایی در دانشگاه براون، اهدا شد.

در مجموع، کار این سه نفر اهمیت نوآوری در پیشبرد رشد اقتصادی پایدار را بررسی کرده است. همچنین نشان داده است که در اقتصادهای پویا، شرکت‌های قدیمی با تولد شرکت‌های جدید، از بین می‌روند.

نوآوری محرک رشد پایدار است

همانطور که آکادمی سلطنتی علوم سوئد اشاره کرده است، رشد اقتصادی میلیاردها نفر را در طول دو قرن گذشته از فقر نجات داده است. اگرچه ما این را عادی می‌دانیم، اما در واقع در گستره وسیع تاریخ بسیار غیرمعمول است.

دوره بعداز حدود سال ۱۸۰۰، اولین دوره در تاریخ بشر است که رشد اقتصادی پایدار وجود داشته است. این به ما هشدار می‌دهد که نباید بی‌خیال باشیم. سیاست‌های ضعیف می‌تواند اقتصادها را دوباره دچار رکود کند.

یکی از داوران نوبل مثالی زد مبنی بر اینکه در سوئد و بریتانیا در چهار قرن بین ۱۳۰۰ تا ۱۷۰۰، بهبود کمی در استانداردهای زندگی وجود داشته است.

کار موکیر نشان داد که قبل از انقلاب صنعتی، نوآوری‌ها بیشتر موضوع آزمون و خطا بودند تا اینکه مبتنی بر درک علمی باشند. او استدلال کرده است که رشد اقتصادی پایدار در موارد زیر پدیدار نخواهد شد:

جهانی از مهندسی بدون مکانیک، آهن‌سازی بدون متالورژی، کشاورزی بدون علوم خاک، معدن بدون زمین‌شناسی، نیروی آب بدون هیدرولیک، رنگرزی بدون شیمی آلی و طبابت بدون میکروبیولوژی و ایمونولوژی.

موکیر استریل کردن ابزارهای جراحی را مثال می‌زند. این روش در دهه ۱۸۴۰ یا قبل از آن مورد حمایت قرار گرفته بود. اما جراحان از این پیشنهاد که ممکن است باعث انتقال بیماری‌ها شوند، آزرده خاطر شدند. تنها پس از کار لویی پاستور و جوزف لیستر در دهه ۱۸۶۰ بود که نقش میکروب‌ها درک شد و استریلیزاسیون رایج شد.

موکیر بر اهمیت پذیرش ایده‌های جدید توسط جامعه تأکید کرد. همانطور که کمیته نوبل بیان کرد:

به گفته موکیر، متخصصانی که آماده تعامل با علم بودند، همراه با فضای اجتماعی که پذیرای تغییر بود، دلایل اصلی شروع انقلاب صنعتی در بریتانیا بودند.

جوئل موکیر، اقتصاددان، در خانه‌اش برای گرفتن عکس ژست گرفته است.

جوئل موکیر به خاطر کارش در بررسی نوآوری به عنوان محرک رشد مورد تقدیر قرار گرفت.

برندگان و بازندگان

دو برنده دیگر جایزه امسال، آگیون و هاویت، اذعان کردند که نوآوری‌ها هم شرکت‌های برنده و هم شرکت‌های بازنده را ایجاد می‌کنند. در ایالات متحده، حدود ۱۰٪ از شرکت‌ها هر ساله وارد بازار می‌شوند و ۱۰٪ از بازار خارج می‌شوند. ارتقای رشد اقتصادی نیاز به درک هر دو فرآیند دارد.

مقاله آنها در سال ۱۹۹۲ بر اساس کار قبلی‌شان در مورد مفهوم «رشد درون‌زا» بنا شده بود - این ایده که رشد اقتصادی توسط عواملی درون یک سیستم اقتصادی ایجاد می‌شود، نه نتیجه نیروهایی که از خارج وارد می‌شوند. این ایده در سال ۲۰۱۸ جایزه نوبل را برای پل رومر به ارمغان آورد.

همچنین از کار قبلی جوزف شومپیتر در مورد «تخریب خلاقانه» الهام گرفته شده است.

مدلی که توسط آگیون و هاویت ایجاد شده است، نشان می‌دهد که دولت‌ها باید در نحوه طراحی یارانه‌ها برای تشویق نوآوری دقت کنند.

اگر شرکت‌ها فکر کنند که هر نوآوری که در آن سرمایه‌گذاری می‌کنند، قرار است از آنها سبقت گرفته شود (به این معنی که مزیت خود را از دست می‌دهند)، به اندازه کافی در نوآوری سرمایه‌گذاری نخواهند کرد.

کار آنها همچنین از این ایده پشتیبانی می‌کند که دولت‌ها در حمایت و آموزش مجدد کارگرانی که شغل خود را در شرکت‌هایی که توسط رقبای نوآورتر جایگزین می‌شوند، از دست می‌دهند، نقش دارند.

این امر حمایت سیاسی را برای سیاست‌هایی که رشد اقتصادی را تشویق می‌کنند، نیز ایجاد خواهد کرد.

«ابرهای تاریک» در افق؟

هر سه برنده جایزه، برخلاف نگرانی‌های فزاینده در مورد تأثیر رشد بی‌پایان بر کره زمین، طرفدار رشد اقتصادی هستند.

با این حال، آگیون در مصاحبه‌ای پس از اعلام این خبر، خواستار قیمت‌گذاری کربن برای هماهنگ کردن رشد اقتصادی با کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای شد.

فیلیپ آگیون، برنده جایزه نوبل اقتصاد،اقتصاددان فرانسوی.

او همچنین در مورد «ابرهای تیره» تعرفه‌ها هشدار داد؛ اینکه ایجاد موانع تجاری می‌تواند رشد اقتصادی را کاهش دهد.

و گفت که ما باید اطمینان حاصل کنیم که نوآوران امروز، نوآوران آینده را از طریق اقدامات ضد رقابتی خفه نمی‌کنند.

جدیدترین جایزه نوبل

جایزه اقتصاد یکی از پنج جایزه‌ای نبود که در ابتدا در وصیت‌نامه شیمیدان سوئدی آلفرد نوبل در سال ۱۸۹۵ نامزد شده بود. این جایزه رسماً جایزه علوم اقتصادی بانک مرکزی سوئد به یاد آلفرد نوبل نامیده می‌شود. این جایزه اولین بار در سال ۱۹۶۹ اهدا شد.

جوایز موکایر و هویت، الگوی تسلط جایزه اقتصاد بر محققان شاغل در دانشگاه‌های ایالات متحده را ادامه می‌دهد.

همچنین الگوی حضور بیش از حد مردان را ادامه می‌دهد. تنها سه نفر از ۹۹ برنده جایزه اقتصاد زن بوده‌اند.

مسلماً، استاد اقتصاد، ریچل گریفیث، می‌توانست امسال این جایزه را با آگیون و هاویت شریک شود. او کتاب «رقابت و رشد» را با آگیون نوشت و مقاله‌ای در مورد رقابت با هر دوی آنها نوشته است.